بررسی باکتری های مولد پوسیدگی دندان و روش ‌های از بین بردن آنها

باکتری‌های اصلی مسئول پوسیدگی دندان استرپتوکوک موتانس و لاکتوباسیلوس هستند. این باکتری‌ها به ویژه در تخمیر قندها و تولید اسیدهایی که مینای دندان را از بین می‌برند مهارت دارند.

خیر همه باکتری‌های موجود در دهان باعث پوسیدگی نمی‌شوند. میکروبیوم دهان از بیش از 700 گونه باکتری تشکیل شده است که بسیاری از آنها مفید هستند و به فرآیندهایی مانند هضم و محافظت در برابر عوامل بیماری زا کمک می‌کنند.

باکتری‌های عامل پوسیدگی در درجه اول از قندها و کربوهیدرات‌ها تغذیه می‌کنند. اینها شامل قندهای معمولی مانند گلوکز، فروکتوز و ساکارز و نشاسته‌های پخته شده است که در دهان به قندهای ساده‌تری تجزیه می‌شوند.

بله تقریباً همه افراد دارای برخی از باکتری‌هایی هستند که می‌توانند باعث پوسیدگی دندان شوند، مانند استرپتوکوک موتانس. با این حال، سطح این باکتری‌ها بسته به بهداشت دهان و عادات غذایی افراد می‌تواند به طور قابل توجهی متفاوت باشد.

بله کاهش مصرف قندها و نشاسته‌ها می‌تواند منبع غذایی باکتری‌های عامل پوسیدگی را کاهش دهد و در نتیجه توانایی آنها را برای تولید اسیدهای مضر محدود کند. از جمله غذاهایی که تولید بزاق را تحریک می‌کنند نیز می‌توانند به خنثی کردن اسیدهای باکتریایی و شستن ذرات غذا کمک کنند.

عواملی که باعث افزایش فعالیت می‌شوند عبارت‌اند از: بهداشت نامناسب دهان، مصرف مکرر غذاهای شیرین، شرایط خشکی دهان که جریان بزاق را کاهش می‌دهد و استفاده نکردن از محصولات دندانی حاوی فلوراید که می‌تواند به بازسازی مجدد دندان‌ها کمک کند.

بله باکتری‌های عامل پوسیدگی می‌توانند هم دندان‌های شیری و هم دندان‌های بزرگسال (دائمی) را تحت تأثیر قرار دهند. پوسیدگی در دوران کودکی یک بیماری شایع است که در آن این باکتری‌ها باعث پوسیدگی دندان‌های کودکان خردسال می‌شوند.

در حالی که دهانشویه‌ها، به ویژه آنهایی که حاوی عوامل ضد باکتریایی مانند کلرهگزیدین و ستیل پیریدینیم کلرید هستند، می‌توانند سطح باکتری‌های مضر را کاهش دهند، آنها راه حلی برای درمان نیستند. مسواک زدن منظم و نخ دندان کشیدن همچنان برای مدیریت مؤثر و حذف پلاک باکتریایی ضروری است.

درمان‌ها شامل تمیز کردن حرفه‌ای دندان، درمان‌های فلوراید، سیلانت‌ها برای محافظت از شیارهای دندان، درمان‌های ضد باکتریایی و احتمالاً تغییر در رژیم غذایی و عادات بهداشتی است. اگر پوسیدگی به پالپ داخلی دندان برسد، موارد پیشرفته ممکن است نیاز به پر کردن، روکش یا عصب کشی داشته باشند.